تاثیر پتانسیل پس فعال سازی در زمان های استراحتی متفاوت بر توان انفجاری دختران ورزشکار

زمینه و هدف: یکی از عوامل تاثیرگذار در موفقیت و بهبود رکورد ورزشکاران، گرم کردن است. پتانسیل پس فعالسازی یکی از روش های نوین گرم کردن است. هنگام فعالیت های سریع و پویا، فعال سازی عصبی- عضلانی بالایی وجود دارد و تمرینات با بار بیشینه، باعث فعال شدن سیستم عصبی مرکزی و ایجاد شرایطی مناسب برای اجرای فعالیت های انفجاری می شوند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر پتانسیل پس فعال سازی در زمان های استراحتی متفاوت، بر توان انفجاری دختران ورزشکار بود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی، ۱۲ دختر ورزشکار (میانگین شاخص توده بدنی ۴۰/۴±۱/۲۱ کیلو گرم بر متر مربع و سن ۹۸/۱±۲۸/۲۳ سال) ﺁزمون پرش عمودی معکوس (CMJ) را با استفاده از صفحه نیروسنج اجرا کردند. پس از آن، حرکت اسکوات با ۳ تکرار و شدت ۸۵ درصد یک تکرار بیشینه انجام شد و بعد از ۳۰ ثانیه استراحت غیرفعال، مجددا آزمون CMJ به عمل آمد. در ادامه، همین آزمون با زمان های ۱، ۲، ۳ و ۵ دقیقه استراحت غیرفعال انجام گردید. برای تعیین طبیعی بودن داده ها از آزمون شاپیرو-­ویلک و برای تجزیه­و­تحلیل داده­ها، از روش­آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. کلیه بررسی­های آماری با نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ به اجرا درآمد و سطح معنی داری ۰۵/۰p < در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان پرش عمودی معکوس دختران در پس آزمون نسبت به وضعیت پیش آزمون در زمان های ۳۰ ثانیه (۰۰۱/۰p=)، ۱ دقیقه (۰۰۱/۰p=)، ۲ دقیقه (۰۰۱/۰p=) و ۳ دقیقه (۰۰۱/۰p=) به طور معنی داری افزایش یافت. اما میزان پرش عمودی معکوس ۵ دقیقه بعد از پس آزمون، نسبت به وضعیت پیش آزمون تغییر معنی داری نداشت (۴۲/۰p =). نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از حرکت اسکوات پس از گرم کردن، باعث افزایش عملکرد انفجاری می گردد و می تواند در ورزش های قدرتی، سرعتی و توانی- انفجاری سودمند واقع گردد.

Keywords:

پتانسیل پس فعالسازی , پرش عمودی معکوس , گرم کردن