بررسی اثر درمان با امپاگلیفلوزین بر فاکتورهای مرتبط با سلول هایT کمکی ۲۲ در بیماران مبتلا به دیابت شیرین نوع ۲
عنوان مقاله: بررسی اثر درمان با امپاگلیفلوزین بر فاکتورهای مرتبط با سلول هایT کمکی ۲۲ در بیماران مبتلا به دیابت شیرین نوع ۲
شناسه ملی مقاله: JR_SJH-27-4_001
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_SJH-27-4_001
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
حمید مقیمی - MSc in Immunology, Department of Immunology, School of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
شیوا برزویی - Associate Professor, Department of Internal Medicine, School of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
علیرضا زمانی - Professor, Department of Immunology, School of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
مهدی بهزاد - Associate Professor, Department of Immunology, School of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
خلاصه مقاله:
حمید مقیمی - MSc in Immunology, Department of Immunology, School of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
شیوا برزویی - Associate Professor, Department of Internal Medicine, School of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
علیرضا زمانی - Professor, Department of Immunology, School of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
مهدی بهزاد - Associate Professor, Department of Immunology, School of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
سابقه و هدف:ازدیاد پاسخ سلول های T کمکی ۲۲ (T helper ۲۲, Th۲۲)در پاتوژنز دیابت ملیتوس نوع ۲ (T۲DM) دخیل است. در این مطالعه، فاکتور رونویسی سلول های Th۲۲(AHR) و اینترلوکین ۲۲
(IL-۲۲) در سلول های TCD۴+ و نیز تاثیر مصرف خوراکی امپاگلیفلوزین بررسیشد. همچنین همبستگی بین فاکتورهای یادشده و پارامترهای بالینی در بیماران تعیین شد.
مواد و روش ها:در این مطالعهمورد-شاهدی ۵۰ بیمار تحت درمان با متفورمین و گلیکلازیدبه دو گروه مساوی دریافت کنندهامپاگلیفلوزین (EMPA+) و غیر دریافت کنندهامپاگلیفلوزین (‑EMPA، گروه شاهد) تقسیم شدند. سلول های TCD۴+ خون محیطی در روز شروع و ۶ ماه بعد از درمان از بیماران جداسازی و میزان بیان ژنی AHR و IL-۲۲با استفاده ازPCRReal-timeو میزان ترشح IL-۲۲ بعد از تحریک با استفاده از تکنیک الایزاسنجیده شد.
یافته ها:میزانگلوکز پلاسمای ناشتا و هموگلوبینA۱c در گروه EMPA+ پس از دوره درمان با امپاگلیفلوزین در مقایسه با روز شروع کاهش داشت (۰۰۱/۰>P و ۰۴/۰=P). کاهش میزان بیان ژنی IL-۲۲ و ترشحIL-۲۲پس از ۶ ماه از آغاز درمان با امپاگلیفلوزیندیده شد (۰۱۱/۰=P و ۰۰۱/۰=P). همبستگی مثبت معنی داری میان ترشح IL-۲۲ و بیان ژنی آن با AHR و گلوکز پلاسمای ناشتا و هموگلوبینA۱c در بیماران EMPA+ بعد از درمان مشاهده شد (۰۵/۰P<).
نتیجه گیری:امپاگلیفلوزین علاوه بر خواص ضددیابتی، اثرات ضدالتهابیروی سیستم ایمنی بدن به خصوص فاکتورهای مربوط به سلول هایTh۲۲ دارد.
کلمات کلیدی: Diabetes Mellitus Type ۲, Empagliflozin, Interleukin ۲۲, T Helper ۲۲ Cell, امپاگلیفلوزین, اینترلوکین ۲۲, دیابت شیرین نوع ۲, سلولT کمکی ۲۲
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1221143/