غلامرضا تاج بخش - دانشیار جامعه شناسی، گروه علوم اجتماعی، دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی، بروجرد، ایران

زیارت در فرهنگ و اعتقادات شیعه به عنوان یک فرهنگ قدسی و روحانی است و یکی از مصادیق کنش دینی است که در ادیان گوناگون مورد تاکید قرار گرفته است. در این مقاله مطالعه کنش زیارت در پیاده روی اربعین از منظر جوانان مد نظر است. این مطالعه کیفی است و داده های آن از طریق مصاحبه نیمه ساخت یافته گردآوری شده است. به کمک روش نمونه گیری نظری و هدفمند با ۳۵ نفر از زائران جوان ایرانی (۳۵-۱۸ سال) در مسیر پیاده روی اربعین از شهر نجف تا شهر کربلا در اربعین سال ۱۳۹۸ مصاحبه شد. پس از تحلیل داده های کیفی پنج مضمون اصلی شناسایی شد که عبارت اند از: ۱) سفر فیزیکی؛ ۲) شناختی، اعتقادی؛ ۳) تجربی، احساسی؛ ۴) سبک زندگی اربعینی؛ و ۵) هویت اربعینی. هر کدام از این مضامین دارای زیر مقولات فرعی نیز هستند. نتایج کلی پژوهش بیانگر آن است پیاده روی اربعین عاملی هویت ساز محسوب شده و نقش اساسی در آرامش و نشاط و شادابی معنوی و جسمی و روحی جوانان ایفا می کند. همچنین برتری نیت مندی معنوی و اخروی زائران در برابر نیت مدنی، مادی و دنیوی از دیگر نتایج این پژوهش است.

پیاده روی اربعین, زیارت, جوانان, معنایابی