ارزیابی شاخصهای پیاده مداری در ارتقاء سرزندگی شهری

امروزه با گسترش و توسعه شهرها و افزایش روز افزون جمعیت، استفاده از وسایل نقلیه موتوری برای تسهیل در انجام امور، امری اجتناب ناپذیر تلقی می شود. لکن ازدیاد وسایل نقلیه موتوری، تسلط حرکت سواره بر پیاده باعث از بین رفتن مقیاس انسانی فضاها، کمرنگ شدن حقوق عابران پیاده و افزایش میزان تصادفات شده که از بین رفتن ایمنی عابران پیاده منجر به حذف تدریجی آنها از فضای شهری و در نتیجه کاهش کیفیت این فضاها شده است، در حالی که حرکت پیاده به عنوان ساده ترین، اقتصادی ترین و پویاترین روش جابجایی باید مورد توجه کارشناسان و مدیران شهری قرار گیرد تا با اولویت بخشیدن به حرکت پیاده و در نظر گرفتن ارزش های عابران و نیازهای آنان به عنوان عنصری حیات بخش به فضاهای شهری، بتوان شهر را بسوی پیاده مداری هدایت کرد و به منظور ایجاد یک فرهنگ غنی شهری باید افراد بتوانند در شهر با یکدیگر رو به رو شوند و برخورد مستقیم داشته باشند، از این رو سرزندگی در فضاهای شهری برای جذب شهروندان نکته حائز اهمیتی می باشد که یکی از مهمترین ویژگی های فضاهای شهری که می تواند سبب سرزندگی، پویایی و افزایش نقش اجتماعی شهرها شود حرکت پیاده است.

Keywords:

فضای شهری , پیاده مداری , سرزندگی , نقش اجتماعی