راهکارهای افزایش بهره وری دورکاری در دوران قرنطینه
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,662
This Paper With 8 Page And PDF and WORD Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
WHDC01_002
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1400
Abstract:
زمینه و هدف: این روزها واژه دورکاری را زیاد می شنویم. کسانی که وظایف شغلی خود را بدون حضور در محل کار و از راه دور مثلا در منزل انجام می دهند، در اصطلاح دورکاری می کنند. بعضی از افراد دورکار در خانه کار می کنند و برخی دیگر هم در فضاهای کاری مشترکی که وجود دارد، در کنار افراد دیگر مشغول به فعالیت می شوند. دورکاری تنوع فراوانی دارد. بعضی ها هر روز کار می کنند و برخی هم چند روز در هفته. اما چطور می شود با این روش شغلی، بهره ورتر عمل کرد؟ در این مقاله، از نکاتی گفته می شود که به افراد در افزایش بهره وری در زمان دورکاری کمک می کند.روش شناسی: این مقاله مروری بر مقالات ماه های اخیر در مورد راهکارهای افزایش بهره وری دورکاری در دوران قرنطینه است و مطالب آن برگرفته از سایت های معتبری چون SID،Goggle scholar،Pub Med، entrepreneur و...بوده و با کلیدواژه های دورکاری،چالش های دورکاری، افزایش بهره وری در دورکاری و مزایای دورکاری در دوران کرونا از بین مقاله های حاضر جمع آوری شده است.یافته ها: بر اساس آخرین پژوهش ها ، ۳۰ درصد از کارکنان ایالات متحده دورکاری می کنند، که در مقایسه با سال ۱۹۹۵ بیش از ۹ درصد رشد داشته است. ۵۵ درصد فارغ التحصیلان این کشور نیز دورکاری می کنند و ۵۸ درصد آمریکایی ها معتقدند، کارمندان دورکار به همان اندازه کارمندانی که در دفترکار حضور دارند از خود بهره وری و خلاقیت نشان می دهند.بحث و نتیجه گیری: با توسعه ی روزافزون رایانه، شبکه های اجتماعی و نرم افزارهای ارتباطی و با وجود شرایط کرونا و محدودیت های حضور در محل کار بسیاری از مدیران حرفه ای در دنیا بیش از پیش دورکاری را ترجیح می دهند. در این شیوه ی کاری مدیران می توانند از تخصص افرادی بهره مند شوند که به دلایل مختلف از جمله محدودیت های مکانی و زمانی، امکان حضور فیزیکی را در شرکت ندارند. با رشد روزافزون این مدل کاری در دنیا به نظر می رسد در آینده تعداد و کیفیت مشاغل از راه دور بیشتر شود.
Keywords:
Authors
مهرداد جعفری
دانشجوی کارشناسی اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارتش
حسین اعظمی
دانشجوی کارشناسی آزمایشگاه، دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارتش
علی عباسیان
دانشجوی کاردانی فوریت های پزشکی، دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارتش