سعید محمدجعفری - دانشگاه تبریز

در این مقاله، به بررسی توانائی مدل اتوماتای یادگیر برای حل مسائل مطرح در شبکه های وایمکس پرداخته شده است. با توجه به توانائی های اتوماتای یادگیر(از قبیل بار محاسباتی کم، قابلیت استفاده در محیط های توزیع شده و دارای اطلاعات نادقیق، نیاز به کمترین بازخورد از محیط و...)، به نظر می رسد که استفاده از این روش برای حل مسائل مطرح در شبکه های وایمکس مناسب باشد. فراهم کردن انواع مختلف خدمات از ویژگی های نسل بعدی شبکه های بی سیم از جمله وایمکس م یباشد پس چگونگی تخصیص پهنای باند و تضمین کیفیت خدمات، چالش بزرگی برای فراهم کننده است. ابزار کلیدی در تضمین کیفیت خدمات، کنترل دخول و تخصیص پهنای باند در ایستگاه پایه است. در الگوریتم پیشنهادی ۲ قصد داریم عمل تخصیص پهنای باند را (به دلیل اینکه درخواست های پهنای باند و تاخیر را برای تمام ایستگاه ها برآورده کنیم و تعادلی بین کارایی و عدالت در میان ارتباطات مختلف برقرار سازیم) در دو فاز انجام دهیم.

وایمکس, تخصیص پهنای باند, آتاماتاهای یادگیر, الگوریتم های زمان بندی