اثربخشی درمان فراشناختی بر سندرم شناختی/ توجهی در دانشجویان دختر مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان فراشناختی بر سندرم شناختی/توجهی در دانشجویان دختر مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان دختر مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. نمونه پژوهش شامل ۳۰ نفر بود که به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه های اضطراب اجتماعی (Connor et al., ۲۰۰۰)، افسردگی بک ویرایش دوم (Beck et al., ۱۹۹۶) و سندرم شناختی/توجهی (Wells et al., ۲۰۰۹) بود. گروه آزمایش طی ۸ جلسه یک ساعته به صورت گروهی تحت مداخله درمان فراشناختی قرار گرفت ولی گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. در پایان مداخله، پس آزمون و سه ماه بعد از مداخله، پیگیری بر روی دو گروه آزمایش و گواه انجام شد. تحلیل داده های خام با استفاده از نرم افزار SPSS۲۱ و اجرای آزمون های توصیفی و استنباطی، تحلیل کوواریانس تک متغیره صورت گرفت. یافته ها نشان داد در گروه آزمایش کاهش معنی داری در سندرم شناختی/توجهی بعد از مداخله مشاهده شد (۰۰۱/۰>P). این نتایج در مرحله پیگیری حفظ شد (۰۱/۰>P). با توجه به نتایج حاصله و تداوم اثر آن، به کارگیری درمان فراشناختی برای کاهش میزان سندرم شناختی/ توجهی در مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی توصیه می شود.

Keywords:

درمان فراشناختی , سندرم شناختی/ توجهی , دانشجویان دختر , اضطراب اجتماعی