فاطمه امینی - دانشجوی دکتری گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران.
حسین زارع - استاد گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران.
علی رضا آقا یوسفی - دانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران.
سید اسماعیل هاشمی - ستاد گروه روان شناسی صنعتی و سازمانی، دانشگاه شهیدچمران اهواز، ایران.

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر بهوشیاری (ذهن آگاهی) بر سبک تصمیم گیری با در نظر گرفتن نقش میانجیگرانه خودتاملی انجام گرفت. مطالعه از نوع پژوهش های همبستگی با استفاده از مدل یابی علی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان شرکت پالایش گاز پارسیان تشکیل دادند که از میان آنها ۱۷۸ نفر به عنوان نمونه از میان واحدهای مختلف پالایشگاه از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس بهوشیاری (ذهن آگاهی)، خودتاملی و بینش و سبک های تصمیم گیری بود. تحلیل داده ها از طریق الگوی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار AMOS۲۱ انجام گرفت. شاخص های برازش مدل یابی معادلات ساختاری الگوی پیشنهادی را تایید کردند. نتایج نشان دادند که بهوشیاری (ذهن آگاهی) بر خودتاملی (۰۱/۰ p <)، خودتاملی بر سبک تصمیم گیری (۰۵/۰ p <) و بهوشیاری (ذهن آگاهی) بر سبک تصمیم گیری تاثیر مستقیم معنادار (۰۱/۰ p <) دارد. همچنین بهوشیاری (ذهن آگاهی) بر سبک تصمیم گیری از طریق خودتاملی دارای تاثیر غیرمستقیم معنادار (۰۱/۰ p <) است. بر اساس یافته های پژوهش می توان چنین نتیجه گیری نمود که بهوشیاری (ذهن آگاهی) هم به صورت مستقیم و هم از طریق خودتاملی، می تواند بر سبک تصمیم گیری کارآمد تاثیر بگذارد.

بهوشیاری (ذهن آگاهی), سبک تصمیم گیری, شرکت پالایش گاز, خودتاملی