سهم سلامت معنوی، خوش بینی و بخشش در پیش بینی بهزیستی روان شناختی دانشجویان دانشگاه

هدف این پژوهش، تعیین سهم هر یک از متغیرهای سلامت معنوی، خوش بینی و بخشش در پیش بینی بهزیستی روان شناختی دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز دولت آباد بود. جامعه آماری پژوهش، همه دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز دولت آباد در سال تحصیلی ۹۴-۹۵ بودند. نمونه پژوهش ۱۲۰ نفر دانشجویان از بین ۱۴۷۷ دانشجوی رشته های مختلف این دانشگاه بود که به شیوه تصادفی و خوشه ای انتخاب شدند. روش تحقیق همبستگی از نوع پیش بین بوده است. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه های (Rif,۱۹۸۰)، پرسشنامه سلامت معنوی از دیدگاه اسلام (Mousavi Moghaddam,۲۰۱۲)، پرسشنامه جهت گیری به زندگی (LOT) (Carver & Shire,۱۹۸۵) و پرسشنامه بخشودگی بین فردی (IFI) (Ehteshamzadeh,۲۰۱۰) استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که میانگین بهزیستی روان شناختی دانشجویان ۵۱/۶۶ است. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که سلامت معنوی به طور معناداری بهزیستی روان شناختی دانشجویان را پیش بینی می کند (۰۰۰۱/۰= P)، اما افزودن هریک از متغیرهای خوش بینی و بخشش به متغیر سلامت معنوی باعث افزایش معناداری قدرت پیش بینی بهزیستی روان شناختی دانشجویان نمی شود. نتایج آزمون فرضیه های فرعی نیز نشان داد که نمرات بهزیستی روان شناختی با سلامت معنوی، خوش بینی و بخشش دانشجویان رابطه دارد.

Keywords:

بهزیستی روان شناختی , سلامت معنوی , خوش بینی , بخشش , دانشگاه