اثربخشی تمرینات ورزشی ایروبیک بر شادکامی و اشتیاق به برقراری ارتباط در زنان افسرده

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تمرینات ورزشی ایروبیک بر شادکامی و اشتیاق به برقراری ارتباط در زنان افسرده بوده است. این پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری آن را زنان افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره و مطب روان پزشکان در سال ۹۶ تشکیل داده است که بر اساس مصاحبه بالینی، ملاک های تشخیصی DSM-۵، کسب یک انحراف معیار بالاتر از میانگین در پرسشنامه افسردگی (Beck, ۱۹۶۱) و ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. این افراد ازلحاظ سن، جنسیت، وضعیت اجتماعی - اقتصادی، عدم ابتلا به بیماری های حاد جسمانی و روان شناختی و سایر متغیرهای موردنظر در پژوهش کاملا همگون بودند. از میان آنها ۳۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار مورداستفاده شامل، پرسشنامه افسردگی بک (Beck, ۱۹۶۱)­، مقیاس شادکامی دانشگاه مموریال نیوفاندلند (Kozma & Stones, ۱۹۸۰) و مقیاس اشتیاق برای برقراری ارتباط (Croskey, ۱۹۹۲) بوده است. گروه آزمایشی طی یک برنامه ورزشی که شامل تمرینات ورزشی ایروبیک بوده است به طور گروهی به مدت ۱۲ هفته و هر هفته به میزان ۳ جلسه یک ساعته شرکت کردند، اما در مورد گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. همه آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، مقیاس های شادکامی دانشگاه نیوفاندلند و اشتیاق برای برقراری ارتباط را تکمیل کردند. نتایج حاصل آشکار ساخت که میان گروه آزمایش و کنترل ازلحاظ شادکامی و اشتیاق به برقراری ارتباط تفاوت معنی داری وجود دارد (p < ۰.۰۰۱). میزان شادکامی و اشتیاق به برقراری ارتباط در زنان گروه آزمایش در مقایسه با پیش آزمون و گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافته بود؛ بنابراین می توان گفت که تمرینات ورزشی ایروبیک، باعث افزایش شادکامی و اشتیاق به برقراری ارتباط در زنان افسرده می شود.

Keywords:

تمرینات ورزشی ایروبیک , شادکامی , اشتیاق به ارتباط , زنان افسرده