اصغر سلطانی - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران.
زهرا رستگاری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم تربیتی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران.

هدف پژوهش حاضر بررسی ساختار عاملی پرسشنامه ۲۵ سوالی سنجش انگیزش تدریس اعضای هیئت علمی در آموزش عالی بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه اعضای هیئت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بود (۶۲۱ نفر) که با روش نمونه گیری نسبتی، ۲۴۴ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. همسانی درونی پرسشنامه پژوهش از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ ۸۶/۰ برآورد گردید. برای بررسی ساختار عاملی پژوهش، از روش تحلیل عاملی تاییدی (CFA) در نرم افزار تحلیل ساختار های لحظه ای نسخه ۲۳ استفاده شد. به منظور تحلیل نتایج، از دو گروه شاخص اصلی نیکویی برازش تطبیقی و مقتصد استفاده گردید. نتایج نشان داد که چهار عامل کارآمدی فردی، علاقه، تلاش و کارآمدی برونداد دارای وزنی معنی دار در تبیین سازه انگیزش تدریس اعضای هیئت علمی هستند. همچنین دو زیرمقیاس کارآمدی فردی: زمینه و کارآمدی فردی: عمومی، دارای وزنی معنادار در تبیین سازه کارآمدی فردی هستند. بر این اساس، این پرسشنامه با حذف ۶ سوال، ابزار مطلوبی برای سنجش انگیزه تدریس اعضای هیئت علمی در آموزش عالی ایران است و عوامل تلاش، علاقه، کارآمدی فردی و کارآمدی برونداد، به ترتیب بیشترین تاثیر را در سنجش انگیزش تدریس آنان دارد.

ساختار عاملی, انگیزش تدریس, اعضای هیئت علمی, آموزش عالی