شادی نصرتی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
محبوبه خسروی - دکترای مطالعات برنامه درسی، استادیار، گروه برنامه ریزی درسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
مصطفی قادری - دکترای مطالعات برنامه درسی، دانشیار، گروه برنامه ریزی درسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی.، تهران، ایران.

هدف این پژوهش، شناسایی دانش ضمنی دبیران زبان انگلیسی دوره دوم متوسطه از روش های ارزشیابی کیفی (با تاکید بر روش خودآزمایی و روش استفاده از پوشه کار) است. روش مورد استفاده در این پژوهش پدیدارنگاری (تفسیری) است. مشارکت کنندگان در پژوهش، دبیران زبان انگلیسی دوره دوم متوسطه شهرستان شهریار در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بودند. با روش نمونه گیری هدفمند (رویکرد انتخاب موارد مطلوب و تا سرحد اشباع)، انتخاب نمونه ها تا دریافت اطلاعات جدید ادامه پیدا کرد و ۱۸ نفر (۷ نفر مرد و ۱۱ نفر زن) انتخاب شدند. این دبیران مورد مصاحبه نیمه ساختاریافته قرار گرفتند و اظهارات آنان به روش تحلیل مضمون، تحلیل گردید. روایی و پایایی ابزار با استفاده از قابلیت اعتبار، قابلیت انتقال، قابلیت تایید و اطمینان پذیری تایید شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد آنان روش خودآزمایی را به عنوان یک روش معتبر برای ارزشیابی قبول ندارند و از روش استفاده از پوشه کار نیز به طورجدی بهره نمی گیرند. این پژوهش نشان داد که دانش ضمنی دبیران زبان انگلیسی دوره دوم متوسطه از روش های ارزشیابی کیفی، میزان قابل توجهی از دانش ضمنی دبیران را شکل نمی دهد و اعتماد آنان به ارزشیابی کیفی پایین است. تعداد زیادی از دبیران از ارزشیابی کیفی به عنوان مکملی برای ارزشیابی عینی و برای بهبود فرایند آموزش استفاده می کنند و ارزشیابی کیفی را روشی جدی برای ارزشیابی نمی بینند.

دانش ضمنی, دبیران متوسطه شهریار, روش های ارزشیابی کیفی, خودآزمایی, پوشه کار