تحلیل محتوایی معارضه صفی الدین حلی با ابن معتز در اثبات برتری امام علی (علیه السلام)
عنوان مقاله: تحلیل محتوایی معارضه صفی الدین حلی با ابن معتز در اثبات برتری امام علی (علیه السلام)
شناسه ملی مقاله: JR_RLA-5-20_004
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_RLA-5-20_004
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
سید مهدی نوری کیذقانی - استادیار دانشگاه حکیم سبزواری
انسیه سادات امینی مجد - دانشگاه حکیم سبزواری؛ گروه زبان و ادبیات عربی.
خلاصه مقاله:
سید مهدی نوری کیذقانی - استادیار دانشگاه حکیم سبزواری
انسیه سادات امینی مجد - دانشگاه حکیم سبزواری؛ گروه زبان و ادبیات عربی.
معارضه یکی از فنون ادبی و صنایع بلاغی است و به شعر یا نثری گویند که در تقلید از اثر شاعر یا نویسنده دیگر پدید آید. در ادبیات عربی این فن بیش تر در شعر ظهور یافته و یکی از ویژگی های معارضه در شعر، همسانی بحر، حرف روی و موضوع اشعار شاعران مورد نظر است. ادیبان و شاعران در دوره های مختلف ادبیات عربی، از دوره جاهلی تا معاصر این فن را مورد توجه خود قرار داده و به آن پرداخته اند و حوزه ادبیات متعهد دینی و خاصه شیعی نیز از این گونه معارضات تهی نیست. از جمله این معارضات، چکامه صفی الدین حلی در پاسخ به ابنمعتز می باشد. ابن معتز در قصیده ای عباسیان را برای خلافت نسبت به فرزندان فاطمه زهرا۳ به پیامبر۶ نزدیکتر و سزاوارتر می داند. در مقابل صفی الدین حلی در همان وزن و قافیه و موضوع و در قالب معارضه و از نوع معاکسه، با ارایه دلایل قرآنی، عقلی و نقلی به ابن معتز پاسخ گفته و ادعاهای وی را نقض کرده است. نویسنده در این مقاله برآن است تا به تحلیل محتوایی این معارضه صفی الدین حلی بپردازد و مهم ترین اشارات و نکات، قرآنی، روایی و تاریخی قصیده وی راتبیین نماید.
کلمات کلیدی: شعر عربی, معارضه, امام علی (ع), صفی الدین حلی, ابن معتز
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1221586/