نقد مقابله ای ترجمه های نهج البلاغه۱ از نامه امام علی (ع) به مردم بصره

ترجمه یکی از هنرها و علومی ا ست که سبب آ شنایی افراد با اثری می شود که از جانب مترجم ترجمه می شود. ترجمه متون دینی در زبان فار سی از جایگاه والا و ارز شمندی برخوردار ا ست. نهج البلاغه یکی از این آثار ارز شمند است که توسط مترجمان توانمندی در ادوار مختلف به زبان فارسی برگردانده شده است که هریک دارای محاسن و معایب خویش است. پژوهش حاضر کوشیده است با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به بررسی شش ترجمه فیض الاسلام، شهیدی، دشتی، جعفری، زمانی و فقیهی از نامه امام (ع) به اهالی بصره بپردازد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که هر شش نویسنده توانسته اند علیرغم کم و کاستی، ترجمه را به خوبی انجام دهند. برخی از این ترجمه ها مانند ترجمه علامه شهیدی و فقیهی ترجمه ای ارتباطی بوده و بیشتر به زبان مقصد توجه داشته اند و سایر ترجمه ها از نوع معنایی بوده و گرایش به زبان مبدا دارند. کم و کاستی این مترجمین بیشتر به اموری مانند عدم توجه به واژگان و یا ترکیب کنایی برمیگردد. میتوان موفق ترین ترجمه را از بین آنها ترجمه علامه شهیدی و فیض الاسلام دانست.

Keywords:

ترجمه , نقد , نهج البلاغه , دشتی , شهیدی