بررسی ضمانت اجرای حضانت فرزندان در صورت جدایی والدین

حضانت عبارت است از ولایت و سلطنت پدر و مادر بر تربیت جسمی و روحی فرزند. زمانی که والدین از همدیگر جدا می شوند حمایت روحی و اخلاقی از فرزند از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین دلیل است کسی که عهده دار حضانت فرزند می شود باید صلاحیت لازم برای حضانت را داشته باشد و در این رابطه وظایف خود را به خوبی انجام دهد.در اینجا این سوال مطرح می شود که اگر پدرو مادر در زمان جدایی نتوانند به وظایف خود عمل کنند چه ضمانت اجرایی متوجه آنها خواهد شد؟ با بررسی هایی که در مورد حضانت در فقه و قانون شد این نتایج به دست آمد: ماده ۱۱۷۲قانون مدنی میگوید: هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده آنهاست از نگاهداری او امتناع کند. در صورت امتناع یکی از ابوین، حاکم باید به تقاضای دیگری یا تقاضای قیم یا یکی از اقربا و یا به تقاضای مدعی العموم، نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهده اوست الزام کند. و در صورتی که الزام، ممکن یا موثر نباشد، حضانت را به خرج پدر و هرگاه پدر فوت شده باشد، به خرج مادر تامین کند« و طبق ماده ۴۰ قانون حمایت هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت او است یا در صورتی که مسوول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند و یا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی حق شود، می تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذکند

Keywords:

حضانت , فرزند , جدایی والدین , ضمانت اجرا