صابر جمالی - گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حسین انصاری - گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

به منظور بررسی اثر آبیاری با روش تلفیق آب شور و آب چاه بر عملکرد، خواص رشدی و بهره وری فیزیکی گیاه کینوا آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با ۶ تیمار (آب چاه با هدایت الکتریکی ۲/۱ دسی زیمنس بر متر (شاهد FW)، آب شور با هدایت الکتریکی ۱۵ دسی زیمنس بر متر (SW)، اختلاط ۵۰:۵۰ آب شور با آب چاه با هدایت الکتریکی ۲/۷ دسی زیمنس بر متر (MSW)، آبیاری یک در میان با آب شور و آب چاه (ASW)، شوری موضعی ثابت ریشه (FPRS) و شوری موضعی متناوب ریشه (APRS)) تحت شرایط گلخانه ای در دانشگاه فردوسی مشهد با سه تکرار در سال ۱۳۹۷ اجرا شد. نتایج نشان داد که مدیریت های مختلف آبیاری بر بهره وری مصرف آب، شاخص برداشت، طول پانیکول، ارتفاع، قطر ساقه، وزن پانیکول و عملکرد دانه در بوته در سطح احتمال یک درصد و بر تعداد شاخه جانبی، عرض و تعداد پانیکول و وزن هزار دانه کینوا در سطح احتمال ۵ درصد معنی دار شد. عملکرد دانه در مقایسه با استفاده از آب شور در کل فصل رشدی گیاه و به میزان ۴/۲۳ (ASW)، ۰/۱۸ (MSW)، ۹/۱۸ (APRS) و ۷/۲ درصد (FPRS) افزایش داشت. اعمال تیمارهای مدیریتی در آبیاری گیاه کینوا منجر به بهبود در بهره وری فیزیکی مصرف آب شده است، به طوری که اعمال تیمارهای ASW، MSW، FPRS و APRS نسبت به تیمار SW منجر به تغییرات مثبت و به میزان ۰/۲۵، ۵/۱۲، ۸/۳ و ۰/۲۵ درصد شد. در این پژوهش تیمارهای ASW و APRS با عملکرد و بهره وری مصرف آب بیشتر در شرایط اعمال آب شور در آبیاری تیمار بهینه است.

بهره وری فیزیکی, شوری موضعی ریشه, عملکرد دانه, مدیریت تناوبی, وزن هزار دانه