میثم احمدی - دانشجوی دکترای فقه و مبانی حقوق دانشگاه تهران
نادر مختاری - استادیار گروه فقه و مبانی حقوق دانشگاه سیستان و بلوچستان(نویسنده مسئول)
زهرا مرزیه - کارشناس ارشد گروه فقه و مبانی حقوق دانشگاه سیستان و بلوچستان

   این نوشتار به روش تحلیل مقایسه ای در صدد پاسخ گویی به این سوال است که وجوه افتراق و اشتراک آزادی در قانون اساسی ایران و پاکستان کدام است؟ بیتردید قانون اساسی هر کشور مهمترین سند راهبردی و سند شناسایی آرمانها و ارزشهای هر کشور و مهمترین مرجع برای شناخت اصول اساسی کشورها میباشد. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و پاکستان به آزادی به مثابه یک حق فطری بسیار اهمیت داده شده است و آزادیها و حدود آن را به طور دقیق بیان نموده است. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و پاکستان اشتراکات فراوانی در زمینه آزادی دارند، این اشتراکات عبارتند از: آزادی احزاب و جمعیتها، آزادی تشکیل اجتماعات و راهپیماییها، آزادی در انتخاب شغل، آزادیهای مربوط به اقلیتهای مذهبی، آزادی مربوط به اقوام و قبایل، آزادی عقیده، آزادی مطبوعات، آزادی فرق اسلامی. نتیجه بدست آمده از این پژوهش آن  که هر دو کشور جمهوری اسلامی ایران و پاکستان در خصوص آزادی و حدود و ثغور آن بسیار نزدیک به هم هستند و ریشه این تشابه، تاثر هر دو کشور از مبانی اسلامی و جایگاه مهم مبانی اسلام در اعتقادات هر دو کشور میباشد.

قانون اساسی, آزادی, پاکستان, ایران, اسلام