دهکدهزیستی پایدار در حوضه آبخیز سیدعلی

علیرغم مالکیت انحصاری و همچنین پتانسیل بالای طبیعت حوضه آبخیز سیدعلی بخش رضویه شهرستان مشهد، ولی بعلت محرومیت ساکنان آن و فقر شدید امکانات، پایداری زیستی اهالی حوضه، بسیار مورد تهدید است. هدف این پژوهش بررسی جنبههای مختلف دهکدهزیستی پایدار و نیز واکاوی برخورداری از مواهب طبیعی جهت رسیدن به استقلال نسبی در بعد معیشت است. جامعه آماری این پژوهش زنان و مردان بالای ۱۸ سال در دهکده سیدعلی واقع در بخش رضویه شهرستان مشهد بوده و روش تحقیق به صورت آماربرداری ۱۰۰ درصد خانوارها اجرا شد. جمع آوری داده ها و اطلاعات مورد نیاز از طریق سه روش بازدید میدانی، مصاحبه عمیق با ساکنان و همچنین تکمیل فرم ها و پرسشنامههای محقق ساخته انجام گرفت. برای تحلیل دادهها، از نرم افزار SPSS و از آمارههای میانه، مد، میانگین، انحراف معیار، بیشینه، کمینه، واریانس و همچنین آزمونهای متفاوتی چون لوین، تی تست، پیرسون و F استفاده گردید. نتایج حاکی از آن است که ساکنان این حوضه، یک اجتماع خانوادگی بوده و تقریبا فاقد کلیه امکانات زیربنایی هستند. براساس نتایج، در میان عوامل موثر بر پایداری دهکدهزیستی، متغیرهای جاذبه طبیعی، تقدیرگرایی، انسجام اجتماعی و مشارکت اجتماعی از میانگین بالایی برخوردار بودند. وضع بد بهداشتی، پایین بودن میزان درآمد، وضع نامناسب تغذیه، پایین بودن میزان سواد و همچنین جوانی جمعیت، از علل کمتوسعهیافتگی هستند. بررسیها نشان داد که حوضه توانایی بالایی برای سرمایهپذیری و سرمایهگذاری دارد. بعلاوه، پتانسیل معیشتهای جایگزین که بتواند به ارتزاق و حیات اجتماعی-زیستی منطقه کمک کند، بالاست. در این راستا، ضروری است تا تعامل ساکنان حوضه با نهادهای بویژه کارآفرینی و توسعه روستایی بیشتر شود.

Keywords:

پایداری زیستی , معیشت جایگزین , حفاظت طبیعت , روستازیستی پایدار , توانمندسازی