مصطفی سالاری - عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
حامد صالحی - بدون سمت خاصی

مطالعات پشتوانه نظریه سازنده گرایی به عنوان یک نظریه یادگیری به تغییرات در نگرش و عمل بسیاری از افراد درگیر در فرایند یادگیری و تدریس منجر شده است. در همین راستا، مطالعه حاضر باهدف توصیف و ترسیم سطوح متفاوت برداشت و نگرش معلمان مراکز پیش دبستان نسبت به این نظریه و کاربست آن در کلاس درس انجام شده است. این مطالعه یک پژوهش کیفی با روش پدیدار نگاری بوده که برای جمع آوری داده ها، از روش مطالعه گروه های کانونی استفاده شد. جامعه موردمطالعه پژوهش شامل تمامی مربیان پیش دبستان شهر تهران در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ بود که از طریق نمونه گیری هدفمند تعداد ۹ تن از مربیانی دارای تحصیلات کارشناسی و کارشناسی ارشد علوم تربیتی گرایش آموزش پیش دبستان آشنا با نظریه سازنده گرایی انتخاب و در دو گروه کانونی قرار داده شدند. پس از یادداشت برداری و کدگذاری داده های به دست آمده از گروه ها، دیدگاه مربیان در پنج دسته شناختی- انفرادی، اجتماعی- فرهنگی، یادگیری از طریق فعالیت های ساخت یافته، یادگیری از طریق فعالیت های هدف-آزاد و یادگیری موقعیتی خلاصه شد. درنتیجه پیشنهاد شد که می توان به ترکیب این دیدگاه ها و نظرگاه ها در فرایند یاددهی-یادگیری پرداخت و انتظار داشت که به بهترین نحو شاهد حصول رشد فردی دانش آموزان پیش دبستانی بود.

سازنده گرایی, دیدگاه های سازنده گرایی, یادگیری, مربیان آموزش پیش دبستان