ارزیابی میزان تاب آوری محله شهری در مواجهه با مخاطرات طبیعی مورد پژوهی: محله آب و برق مشهد

امروزه جوامع در تلاش برای دستیابی به شرایطی هستند که در صورت وقوع بحران، بازگشت سریع آن ها را به وضعیت پیش از بحران (اولیه یا عادی) فراهم سازد. ازاین رو در سال های اخیر نهادهای فعال درزمینه کاهش سوانح، بیشتر فعالیت های خود را بر دستیابی به جامعه ی تاب آور در برابر سوانح متمرکز ساخته اند. لذا تاب آور نمودن جوامع شهری به ویژه محلات نابسامان دارای اهمیت خاصی است. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی و سنجش میزان تاب آوری محله آب و برق مشهد با در نظر گرفتن مخاطرات طبیعی در محله آب و برق مشهد است تا با شناسایی مولفه های تاثیرگذار بر این موضوع میزان تاب آوری و میزان توانایی جامعه در پاسخگویی به بحران ها بالا ببرد. این تحقیق ازنظر هدف کاربردی و ازنظر ماهیت از روش پیمایشی استفاده شده است و همچنین ازنظر متغیرهای تحقیق کمی است. جامعه آماری با توجه به جمعیت ۴۱۸۵۲ نفری محله آب و برق مشهد، با استفاده از فرمول کوکران، تعداد نمونه ها ۳۸۰ نفر محاسبه شده است. به منظور ارزیابی میزان اثرگذاری هر یک از شاخص های تحقیق بر میزان تاب آوری در محدوده موردمطالعه، از آزمون آماری تحلیل عاملی تاییدی با نرم افزار لیزرل استفاده شدنتایج پژوهش حکایت از آن دارد، از میان شاخص های موردمطالعه بیشترین تاثیر مربوط به شاخص های میزان توجه دولت به بازسازی شهرها بعد از وقوع حوادث در تاب آوری محله، منابع تخصیص یافته با رویکرد کاهش خطرپذیری بلایا و وجود امنیت در محله آب و برق است. همچنین در خصوص آسیب پذیری، شاخص آموزش مرتبط با کاهش خطرپذیری و شناخت آسیب های طبیعی در مدارس بسیار دارای اهمیت است، از سویی دیگر، کیفیت و قدمت ساختمان های محل سکونت در شرایط بسیار نامناسب ارزیابی شده است. به طورکلی با توجه به نتایج پژوهش محله آب و برق ازلحاظ معیارهای تاب آوری در وضعیت نامناسبی قرار دارد که می توان با تاب آور نمودن بافت محله، باعث کاهش اثر بحران و حفظ آن شد.

Keywords:

تاب آوری , مدیریت سوانح , مخاطرات طبیعی , محله شهری , محله آب و برق