مریم هوشنگی - کارشناسی ارشد اقتصاد انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
علی امامی میبدی - استاد دانشکده اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

امروزه تعداد قابل توجهی از کشورهای جهان با کمبود منابع آب شیرین مواجه هستند. در مناطق استراتژیک جهان نظیر خاورمیانه کمبود مفرط آب، زمینه افزایش بروز اختلافات و منازعات را حول محور آب فراهم آورده است. از همین رو در سالهای اخیر در ایران از سوی کارشناسان و تصمیم گیران، گرایش به بهره گیری از تکنولوژی شیرین سازی آب های شور دریا نشان داده شده است. در این مطالعه به اندازه گیری کارایی فنی وکارایی زیست محیطی کارخانه آب شیرین کن به روش اسمز معکوس واقع در منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی طی سال های ۱۳۸۷ الی ۱۳۹۵ با به کارگیری روش تحلیل پوششی داده ها پرداخته شده و با استفاده از شاخص کارایی انرژی کل عوامل، کارایی انرژی محاسبه شده است. نتایج نشان داده که متوسط کارایی فنی در واحد مورد مطالعه تحت فرض بازده ثابت و متغیر نسبت به مقیاس به ترتیب برابر ۸/۹۰ و ۴/۹۸ درصد بوده است. همچنین ناکارایی مقیاس بیشترین تاثیر را بر روی ناکارایی فنی تحت فرض CRS داشته است که بیانگر ناکارایی تولید در مقیاس بهینه برای بنگاه مورد نظر است. همچنین در محاسبه کارایی زیست محیطی،کارایی کارخانه آب شیرین کن مورد مطالعه برای کل دوره فعالیتش رقمی معادل ۹۰ درصد بوده است. علاوه برآن با استفاده از شاخص کارایی انرژی کل عوامل، میانگین کارایی انرژی ۹۱ درصد برآورد شده است. بر اساس نتایج با افزایش دما در فصول گرم سال کارایی انرژی کاهش چشمگیری داشته است.

کارایی فنی, کارایی زیست محیطی, کارایی انرژی, تحلیل پوششی داده ها, اسمز معکوس