رابطه ی عمل به باورهای دینی با احساس غربت دانشجویان غیربومی

دانشجویان از ارکان اصلی نیروهای انسانی کشور محسوب میشوند و نقش به سزایی در تحول، پیشرفت و تعالی هر کشوری دارند. با توجه بهاهمی۶ت نقش دانشجویان در پیشرفت و تعالی جوامع، طبیعی است که بررسی عوامل موثر در رشد، ارضاء نیازهای روانی و تامین سلامت جسمانی و روانشناختی این قشر از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد. دانشجویانی که دچار احساس غربت میشوند نارضایتی بیشتری از تحصیل در دانشگاه دارند و مشکلات تحصیلی و احتمال ترک تحصیل در آنان سه برابر جمعیت عادی است. احساس غربت میتواند به کمبود روابط اطمینان بخش و احساس تنهایی منجر شود و زمینه ساز احتمال بروز اضطراب، افسردگی، مصرف مواد، الکل وحتی خودکشی گردد. بسیاری از محققان معتقدند بیشتر دانشجویانی که دچار احساس غربت میشوند در زمینه ی تعاملات اجتماعی به خصوص برقراری تماس و دریافت حمایت دچار ضعف بوده و به شیوهای جراتمندانه عمل نمیکنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی عمل به باورهای دینی با احساس غربت دانشجویان غیربومی دختر دانشگاه محقق اردبیلی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش را تمامی دانشجویان غیربومی دختر دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۹۷ تشکیل میدادند که از میان آنها ۱۵۰ دانشجوی دختر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه ی عمل به باورهای دینی (معبد) گلزاری (۱۳۷۹) و پرسشنامه ی احساس غربت فنفلیت (۲۰۰۱) پاسخ دادند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین عمل به باورهای دینی با احساس غربت دانشجویان غیربومی رابطه ی منفی معناداری وجود دارد. بدین صورت که با افزایش عمل به باورهای دینی، احساس غربت دانشجویان غیربومی کاهش مییابد .(p<۰/۰۱) بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که عمل به باورهای دینی از متغیرهای مرتبط با احساس غربت دانشجویان غیربومی است که نیازمند توجه و برنامه ریزی میباشد.

Keywords:

عمل به باورهای دینی , احساس غربت , دانشجویان غیربومی.