فرشته پورمحسنی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
نسیم دباغ فلات - کارشناسی ارشد روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
علی سلمانی - کارشناسی روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش سبکهای فرزندپروری والدین و بینظمی خلق اخلالگر در پیشبینی پرخاشگری کودکان شهر اردبیل است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع پیش دبستانی درسال تحصیلی ۹۷ -۹۶ بودند که از بین آنان ۱۵۰ نفر از کودکانی که به گفته مربی دارای رفتار پرخاشگرانه بودند، به شیوه دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند، پرسشنامه پرخاشگری شه یم و همچنین پرسشنامه شاخص عاطفی بود که هر سه توسط والدین پاسخ داده شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبکهای فرزندپروری و بینظمی خلق اخلالگر با پرخاشگری کودکان رابطه معنی دار وجود دارد .(P<۰/۰۵) همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبکهای فرزندپروری مستبدانه ۰/۰۵=۰/۱۵) ،(P<β و بینظمی خلق اخلالگر ۰/۰۱=۰/۳۷) ،(P<β به طور معنی داری پرخاشگری در کودکان را پیش بینی میکند. یافته ها نشان داد که سبکهای فرزندپروری و بینظمی خلق اخلالگر سهم معناداری در پیشبینی رفتار پرخاشگرانه داشتند. بنابراین بر اساس یافته ها میتوان نتیجه گرفت سبکهای تربیتی والدین و خلق خود کودک میتواند عاملی برای پرخاشگری کودک باشد.

سبکهای فرزندپروری، بی نظمی خلق اخلالگر، پرخاشگری در کودکان.