فرشته ایزدی - کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
نظیر مظفری - دکترای روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
هوشنگ جدیدی - استادیار روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج

اختلال سلوک یکی از اختلالات برون ریزی سازی شایع میانه های دوره ی کودکی و دوران نوجوانی است که سبب انجام رفتارهای مخرب و آزاردهنده و نگرانیهای اجتماعی گسترده میشود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی اختلال سلوک و سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه ی دوره ی اول انجام گرفت. با بهره گیری از روش همبستگی، از میان ۴۵۰۳ نفر دانش آموزان پسر ناحیه یک شهر سنندج در سال تحصیلی ۱۳۹۸؛۹۹، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، ۳۱۰ نفر انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه ی علائم مرضی اختلال سلوک فیشر و لوکاس و پرسشنامه ی سازگاری بل استفاده شد. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین اختلال سلوک و سازگاری اجتماعی رابطه ی منفی معناداری وجود دارد. از یافته-های پژوهش جهت پیشگیری و مداخله ی به موقع مبتلایان به اختلال سلوک میتوان بهره گرفت.

اختلال سلوک، سازگاری اجتماعی، نوجوانی.