بررسی نقش اختلال شخصیت مرزی در شکل گیری افعال مجرمانه و راه های پیشگیری از ان

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در مرز روان نژندی و روانپریشی قرار دارند و مشخصه آنها ناپایداری حالت عاطفی، خلق، رفتار، روابط ابژهای، و خودانگاره آنهاست. افراد مبتلا به این اختلال، خودانگاره (خودپنداره ی) بسیار بیثباتی دارند، روابط میانفردیشان نیز بسیار بیثبات است. آنان معمولا۰ سابقه ی روابط شدید، اما پرآشوب دارند که معمولا۰ آرمانیکردن مفرط دوستان یا معشوقها را شامل میشود اما بعدا۰ بهسرخوردگی و ناامیدی میانجامد. خشم شدید و نشانه های بیثباتی عاطفی و اقدام های مکرر به خودکشی ویژگی های مهم این اختلال است. در حالت روانپریشی به دلیل چرخشهای سریع خلق و خشم شدید مرتکب جرائمی همچون رانندگیهای پرخطر، خودزنی در ملاءعام، مصرف بیمحابای مواد مخدر و انحرافات جنسی بیمارگونه میگردند. پیشگیری میتواند تا حدود زیادی از ارتکاب جرم توسط افراد جلوگیری کند. پیشگیری از وقوع جرم انواع مختلفی دارد. در این پژوهش که از طریق مطالعات کتابخانهای و مصاحبه باصاحب نظران و استفاده از آمارهای پژوهشهای میدانی اطلاعات لازم کسب و مورد تحلیل قرار گرفت؛ این نتیجه حاصل شد که از طریق پیشگیری ثانویه و هم چنین پیشگیری رشد مدار با مداخله روانشناختی-اجتماعی زودهنگام در وضعیتی که بروز خطر قابل پیشبینی است ، میتوان وقوع جرم توسط مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی را کاهش داد.

Keywords:

اختلالات روانی , اختلال شخصیت مرزی , پیشگیری رشدمدار , پیشگیری ثانویه , جرم