مهدی رزاق پور - دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
شهنام ابولقاسمی - دانشیار گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.

هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه می باشد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهر بابل در سال ۱۳۹۸بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش، روش نمونه گیری در دسترس بوده است که از بین بیماران مبتلا به دیابت، ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و گروه ملاک ۱۵) نفر) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده برای گرد آوری اطلاعات، پرسشنامه خلاصه شده کیفیت زندگی پرسشنامه امید به زندگی هرث بوده است. آزمودنیهای گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰ دقیقهای درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. یافته های پژوهش نشان می دهد میانگین نمرات متغیرهای امید به زندگی و کیفیت زندگی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. در نتیجه، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر دارد.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)، امید به زندگی، کیفیت زندگی، بیماران مبتلا به دیابت نوع دو.