اثربخشی طرحواره درمانی بر بهزیستی روانشناختی زوجین متقاضی طلاق

هدف اصلی پژوهش تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر بهزیستی روانشناختی زوجین متقاضی طلاق بوده است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهرستان قائمشهر در سال ۱۳۹۸ بوده است. از بین جامعه آماری، ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، و به طور تصادفی در گروه آزمایش ۱۵ نفر و گواه ۱۵ نفر قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه مقیاس بهزیستی روانشناختی برای گردآوری داده ها استفاده شد. آزمودنیهای گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰-۶۰ دقیقهای درمان طرحواره درمانی را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. روش تجزیه وتحلیل داده های پژوهشی از تحلیل کوواریانس استفاده شده است. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات بهزیستی روانشناختی در گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین طرحواره درمانی بر بهزیستی روانشناختی زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد.

Keywords:

طرحواره درمانی , بهزیستی روانشناختی , زوجین متقاضی طلاق.