پیوند والدینی و نشانه های مرضی در نوجوانان: کدام یک از ابعاد مراقبت و حمایت والدین سهم بیشتری در پیش بینی نشانه های مرضی دارد؟

هدف پژوهش حاضر پیشبینی نشانگان مرضی نوجوانان بر مبنای پیوند والدینی میباشد. به این منظور از جامعه دانش آموزان مقطع متوسطه )دوره اول( شهرستان دهاقان، تعداد ۲۰۰ نفر ۱۰۰( نفر پسر و ۱۰۰ نفر دختر( به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. والدین دانش آموزان، پرسشنامه نشانگان مرضی کودکان )CSI۴( و دانش آموزان مقیاس پیوند والدینی پارکر را تکمیل کردند. داده ها به روش آماری رگرسیون چند متغیره و با استفاده از نرم افزار STATA تجزیه وتحلیل شد. نتایج رگرسیون نشان داد که پیوند والدینی تنها در بعد "مراقبت" قادر به پیش بینی اختلالات خلقی، اختلال سلوک واختلال نقص توجه/بیش فعالی از نوع عمدتا بی توجه به طور معکوس و معنی دار می باشد. در اختلال نافرمانی مقابله ای و اختلال اضطراب فراگیر، مشخص شد که ضریب رگرسیون هر دو بعد پیوند والدینی در پیشبینی این اختلالات معنیدار است. به طوریکه مراقبت والدین به صورت معکوس و حمایت افراطی به طور مستقیم بر این دو اختلال موثر است. در اختلال هراس اجتماعی و اختالالت اضطرابی و تیک نتایج نشان داد که تنها بعد حمایت افراطی والدین قادر به پیشبینی مستقیم و معنیدار این اختلالات می باشد. در رابطه با تعیین سهم پیوند والدینی در پیش بینی نشانگان مرضی، نتایج پژوهش نشان داد که پیوند والدینی در بین تمامی متغیرهای مالک، بیشترین سهم را در تبیین اختلال اضطراب فراگیر و اختلالات خلقی و در مرتبه ی بعدی در اختلالات اضطرابی و تیک دارد. نتایج این پژوهش لزوم توجه و آموزش در نحوه رفتار و تعامل والدین با نوجوانان پیش از ابتلا با اختلالات روانشناختی را روشن میسازد.