اثربخشی آموزش هیجان مدار بر پذیرش اجتماعی، کفایت اجتماعی و انعطاف پذیری شناختی زنان درگیر طلاق عاطفی

زمینه و هدفک کاهش صمیمیت و گسست عاطفی یکی از چالش های خانواده معاصر است که افراد و گروه های مختلف به شیوه های گوناگونی آن را درک و تفسیر می کنند. کشف زمینه ها و نحوه مواجهه با طلاق عاطفی از طریق ادراک و معنای ذهنی که درگیر این فرایند شده اند، دارای اهمیت است. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش هیجان مدار بر پذیرش اجتماعی و کفایت اجتماعی و انعطاف پذیری شناختی زنان درگیر طلاق عاطفی بود. روش و پژوهش: پژوهش حاضر، از جمله طرح های نیمه آزمایشی، به صورت پیش آزمون –پس آزمون بود. جامعه آماری در این پژوهش، شامل تمامی زنان درگیر طلاق عاطفی مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره و روان شناسی شهر تهران در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ می باشد که تعداد آن ها برابر با هفتاد نفر می باشند که تعداد نمونه برابر با سی نفر و به صورت در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق سه پرسشنامه پذیرش اجتماعی کراون و مارلو SDS، کفایت اجتماعی فلن FSCQ انعطاف پذیری شناختی مارتین و روبین SFI و جلسات مشاوره زوج درمانی هیجن مدار استفاده برای تجزیه و تحلیل داده های آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا برای فرضیه های اصلی) و تک متغیره (آنکوا برای فرضیه های فرعی) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که آموزش هیجان مدار بر پذیرش اجتماعی تاثیر دارد و باآموزش هیجان مدار می توان میزان پذیرش اجتماعی زنان درگیر طلاق عاطفی را بهبود بخشید. همچنین آموزش هیجان مدار بر کفایت اجتماعی زنان درگیر طلاق عاطفی نیز اثربخش است و با آموزش هیجان مدار می توان میزان کفایت اجتماعی زنان درگیر طلاق عاطفی را بهبود بخشید. نتیجه گیری: بنابراین نتایج نشان داد که آموزش هیجان مدار بر پذیرش اجتماعی و کفایت اجتماعی زنان اثرگذار است. همچنین این پژوهش نشان داد که شدت اثر آموزش هیجان مدار بر کفایت اجتماعی زنان درگیر طلاق عاطفی بیشتر دارد.

Keywords:

آموزش هیجان مدار , پذیرش اجتماعی , کفایت اجتماعی , انعطاف پذیری شناختی