عرفان شیرافکن - دانشجوی ارشد دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
سپهر شبابی - دانشجوی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی

در دهه های اخیر با گذار از توسعه کشاورزی و صنعتی، شهرها به عنوان عرصه استقرار خدمات، به موتور محرک اقتصاد کشورها و اصلی ترین جایگاه زیست و استقرار جوامع بشری تبدیل شده اند. چرخه دائمی انباشت سرمایه و تمرکز به خصوص در کلانشهرها و مناطق کلانشهری، به مانند جاذبه مغناطیسی، جمعیت و فعالیت را هر چه بیشتر به خود جذب کرده اند. اگر چه این انباشت و تراکم فزاینده، مزیت و صرفه های اقتصادی فراوانی برای کسب وکارها و اقتصاد ملی داشته است. اما تبعات تراکم فزاینده در ابعاد گوناگون اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی و بهداشت و سلامت جامعه به مرور از مزایای آن پیشی گرفته است. تاب آوری شهرها در برابر سوانح طبیعی و انسان ساخت از اصولی است که به طور معمول در فرایند توسعه نادیده یا کما اهمیت تلقی شده، اما یکباره در بحران هایی قرار میگیرد و منجر به تغییراتی در برنامه ریزی و طراحی محیطی می شود. این پژوهش سعی در تبیین و تعریف شهر هوشمند و روش های کارآمد و اجرایی آن نموده است.

شهر هوشمند، پاندمی، کرونا