اضطراب سلامتی، خود بیمار انگاری و اضطراب مرگ در دانشجویان به تفکیک جنس در اپیدمی کرونا

زمینه و هدف: خطر ابتلاء به اختلال روانی در هر زمان و مکان برای انسان وجود داشته و دارد، از این روشناخت این اختلالات و میزان شیوع و بروز آنها امری لازم بنظر می رسد. طبق گزارشات سازمان جهانی بهداشت،جهان در طول دو دهه آینده شاهد تغییرات عمده ای در زمینه اپیدمیولوژی بیماری ها و نیازهای بهداشتی افراداست، لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه اضطراب سلامتی، خود بیمار انگاری و اضطراب مرگ در دانشجویان بهتفکیک جنس در اپیدمی کرونا انجام پذیرفت.روش: روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علم وقناوری مازندران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ است. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده و حجم نمونه۱۲۰ نفر است (۶۰ پسر و ۶۰ دختر. ابزار مورد استفاده عبارت از پرسشنامه های اضطراب سلامتی،خود بیمار انگاری و اضطراب مرگ است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t استفاده شد.یافته ها: نتایج بدست آمده بیانگر آن است بین اضطراب سلامتی و خود بیمار انگاری در گروه های مورد مطالعهتفاوت معناداری وجود دارد اما بین اضطراب مرگ بین دانشجویان دختر و پسر به لحاظ آماری تفاوت معناداریوجود ندارد.نتیجه گیری: در زمان بروز حوادث، بلایای طبیعی و شیوع بیماری های واگیر شاهد بروز واکنش های روانیمتعدد در افراد از جمله در دانشجویان هستیم که می تواند کیفیت زندگی، سلامت روانی و سامانی آنها را تحتتاثیر قرار دهد. لذا مطالعه و پژوهش این موقعیت های بحرانی و بررسی پیامادهای آن از ضروری ترین نیازهامحسوب می شود.

Keywords:

اضطراب سلامتی , خود بیمار انگاری , اضطراب مرگ , جنس , اپیدمی , کرونا