عیسی جعفری - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
معصومه جلالی - کارشناسی روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
علی سلمانی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

زمینه مساله: معنویت به عنوان بعدی از ابعاد وجود انسان تعریف شده است که احساس بودن را با کیفت هایینظیر فطرت، ظرفیت برای دانستن درونی و منبع تقویتی یکی شدن با سایه کلی همه زندگی و یافتن معنایی برایموجودیت فرد که محور هر موجودی است، به انسان القا می کند. سازگاری معنوی ناشی از احساس ارتباط با خدا،اثرات موقعیت های اضطراب انگیز را کاهش داده و به طور مثبتی بر افسردگی، رضایتمندی، بهزیستی و حرمتخود اثر می گذارد.هدف اصلی: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سازگاری معنوی در پیش بینی اضطراب کرونای دانشجویان بود.روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود و جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان در نیمسال دوم سالتحصیلی ۱۳۹۹ بود که در دانشگاه پیام نور اردبیل مشغول تحصیل بودند و حجم نمونه به تعداد ۱۲۰ نفر بهصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری معنوی رسولی وهمکاران (۱۳۸۸) و پرسشنامه اضطراب کرونا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل همبستگیپیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که بین سازگاری معنوی با اضطراب کرونا رابطه منفی و معنی داری وجود دارد(P>۰/۰۵). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیر سازگاری معنوی حدود ۲۲ درصد از واریانس متغیراضطراب کرونا را پیش بینی کرده است. متغیر پیش بین «سازگاری معنوی» به ترتیت با مقدار Beta و t مطلقبزرگ تر (Beta=۰/۴۳ ،t=۱/۲۳)P کوچک تر (P=۰/۰۵)، به طور معنی داری توان پیش بینی متغیر ملاک(وابسته) اضطراب کرونا را در دانشجویان مورد مطالعه دارد.نتیجه گیری ها: نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر پیشبین سازگاری معنوی توان پیش بینی اضطرابکرونا را در دانشجویان دارد. بنابراین به متخصصان و افراد دخیل در سلامت روان توصیه می شود در کاهشاضطراب کرونا بر نقش سازگاری معنوی توجه ویژه ای داشته باشند.

سازگاری معنوی، اضطراب کرونا، دانشجویان