خلاقیت علمی و تولید علم در دوران کرونا و پس از آن

زمینه مساله: اکنون که بیش از یک سال از انتشار ویروس کرونا می گذرد، دانشگاه ها و موسسات آموزش عالیتوانسته اند در تطبیق با شرایط موجود، روش های مجازی را برای تشکیل کلاس ها و ارائه دروس، تهیه و تدارکببینند. این در حالی است که در سطح بندی آموزش های حضوری و مجازی، اثرگذاری بسیار یایین تری برایروش های آموزش مجازی، تصویر می شود. همچنان که چنین روش های مجازی منجر به کاهش تولید علم وسطح مقاله های علمی در دوران کرونا و نیز یسا کرونا توسط دانشجویان شده است.هدف اصلی: این تحقیق، بعد از تشریح وضعیت فعلی آموزش های مجازی، و تبیین نقاظ ضعف آن، هدف خود راشناسایی راهکارهایی برای افزایش سطح خلاقیت و نیز سطح علمی دانشجویان توضیح می دهد که به عنوانمهمترین اهداف آموزش بیان می شود.روش: تحقیق پیش رو با ا ستفاده از متون آیین نامه های مصوب آموزشی دوره های حضوری و نیز آمارهای تولیدعلم در اسناد کتابخانه ای و نرم افزارهای علمی صورت گرفته و با روش توصیفی و تحلیلی متون و اسناد،راهکارهای را برای بهبود آموزش پذیری دانشجویان پیشنهاد داده است.یافته ها و نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان می دهد مهمترین ویژگی های آموزش و ارائه دروس به صورتحضوری در دانشگاه ها و همچنین اجتماعات فیزیکی دانشجویان، در شیوه های مجازی رعایت نمی گردند. چرا کهاغلب آموزش های مجازی، آن هم در خوش بینانه ترین حالت، صرفا به ارائه صوتی بخشی از محتوای دروسپرداخته می شود؛ اما از خلاقیت های علمی که در مباحثه های استاد و شاگرد در اتاق های اساتید و همچنینکلاس های حضوری روی می دهد، چندان خبری نیست.بنابراین ییشنهاد می شود افزون بر بهبود شیوه های مرسوم تدریس مجازی و عدم اکتفا به تدریس صوتی،زمان خالی از تدریس اساتید که ممکن است به حدود بیست ساعت در هفته برسد، به تقویت ارتباط علمی استاددانشجو با کمک سیستم های مخابراتی و تلفنی یرداخته شود.

Keywords:

آموزش مجازی , خلاقیت علمی , تولید علم