تاثیر زوج درمانی شناختی رفتاری بر صمیمیت زوجین

فقدان صمیمت در روابط زوجین، ازدواج آنها را بی ثبات نموده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر زوج درمانی شناختی رفتاری بر صمیمیت زوجین جوان انجام شده است. طرح این پژوهش، نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری با دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری پژوهش را کلیه زوجین جوان متقاضی طلاق که ۴ ماهه نخست سال ۹۴ جهت اختلاف زناشویی به دادگاه مراجعه و به مرکز مشاوره مرآفرین قوچان ارجاع داده شدند، تشکیل می داد. نمونه آماری مورد نیاز این پژوهش که با استفاده از نمونه در دسترس انجام گرفت، به صورت تصادفی، انتخاب شند. زوجین به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۰ زوج) و گروه کنترل (۱۰ زوج) قرار گرفتند. زوج درمانی شناختی رفتاری، برای گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا و گروه گواه هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه صمیمیت ازدواج بود. نتایج نشان دادکه تفاوت میانگین های تعدیل شده پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری معنادار (P=۰۰۰۰۵, F=۱۵۲۳۱) و فرضیه پژوهش تائید گردید یعنی زوج درمانی شناختی رفتاری بر صمیمیت زوجین جوان تاثیر دارد و ۸۳ درصد واریانس نمرات کل باقی مانده متاثر از زوج درمانی شناختی رفتاری می باشد. میزان توان آماری نیز یک بود که حاکی از میزان دقت در کشف تفاوت های معنادار و حجم نمونه مناسب بود. در نهایت اجرای این روش مداخله آموزشی و درمانی را برای بهبود روابط زوجین و اقدامات لازم جهت پیشگری از مشکلات زناشویی، ا رتباطی و عملکردهای مختلف خانواده توصیه می گردد.