رسول قلی پورفرد میرزانلو

پساساختارگرایی به عنوان شاخه ای از پست مدرنیسم ویژگی های چون ساختار شکنی، نفی فرا روایت ها، انکار حقایق، تمرکز زدایی از عقل و عقلانیت و نفی بازنمایی را دارد. تبیین و تحلیل ویژگی های مذکور و بیان دلالت های این نظریه برای عناصر و اجزای فرآیند تعلیم و تربیت می باشد. در اسلام حقیقت مطلق سرچشمه خلق است. و انسان کاشف حقیقت می باشد. تفکر انتقادی پساساختارگرا بر تحقق خود، توجه به سایر فرهنگ ها و گفتمان ها، نگرش تکثرگرایی فرهنگی و معرفت شناختی مثبتی است. روش تربیت تفکر انتقادی شامل تحلیل گفتمان، ساختارکنی، روش تعاملی ومشارکتی، خواندن نقادانه و استفاده از متن است. تفکر انتقادی در اسلام مبتنی بر پرورش عقل نظری و عملی است. روش های تربیت تفکر انتقادی شامل خودورزی، تجربه اندوزی، مناظره، مباحثه، پرسشتگری و شرح صدر است. به طور کلی تفکر انتقادی در اسلام با محوریت انسان و در جهت نیل به اهداف غایی اسلام است، در حالی که پساساختارگرایان انسان را وسیله اصلاح ساختارها دانسته و هدف، تربیت شهروندی ساختارشکن است. در حقیقت می توان گفت تفکر پساساختارگرا با نقد فراروایت ها و ایدئولوژی ها، با اندیشه اسلامی در تضاد است و تفکر انتقادی در اسلام، در چهارچوب اصل قیاس ناپذیری برخی احکام و معارف دینی قابل قبول است. هدف از نگارش این مقاله بررسی ویژگی های پسا ساختارگرایی با تعلیم و تربیت، روش مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی می باشد.

پسا ساختارگرایی، تعلیم و تربیت، مدرنیسم