اثربخشی آموزش واقعیت درمانی گروهی بر مسئولیت پذیری و مهارت های ارتباطی زنان در آستانه طلاق مراجعه کننده به دادگستری کرج

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش واقعیت درمانی گروهی بر مسئولیت پذیری و مهارت های ارتباطی زنان در آستانه طلاق مراجعه کننده به دادگستری کرج بود. طرح تحقیق پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آمرای پژوهش حاضر، عبارت از کلیه ی زنان در آستانه طلاق مراجعه کننده به دادگستری کرج در سال ۹۷-۱۳۹۶ به تعداد کل حدود ۶۰۰۰ نفر بود. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به تعداد ۳۰ نفر انتخاب شدند که بطور تصادفی و بر اساس ملاک های ورود به و خروج از پژوهش در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و ۱۵ نفره کنترل در ۸ جلسه یکساعت و نیم مورد آموزش گروهی واقعیت درمانی قرار گرفتند. ابزار پژوهش عبارت بود از پرسشنامه های مسئولیت پذیری کالیفرنیا گاف (۱۹۸۴)، مهارت های ارتباطی بارتون (۱۹۹۰) و پروتکل اثربخشی آموزش واقعیت درمانی. در این پژوهش به کمک نرم افزار SPSS ۲۴ داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج آزمون مانکووا نشان داد مداخله از نوع واقعیت درمانی بر هر دو متغیر وابسته اثربخشی معنی دار داشته است (P>۰/۰۵). سطح معنی داری بدست آمده برای هر دو متغیر وابسته کمتر از مقدار مفروض ۰/۰۵ بود که نشان می دهد مداخله واقعیت درمانی توانسته است منجر به افزایش معنی دار در میزان مسئولیت پذیری و مهارت های ارتباطی در گروه آزمایش شود.

Keywords:

مسئولیت پذیری , مهارت های ارتباطی و واقعیت درمانی گروهی