بررسی اثر عوامل موثر بر ایجاد انگیزه جهت خصوصی سازی شرکت های تعاونی روستایی در شهرستان تربت حیدریه

فرآیند خصوصی سازی به عنوان رویکردی برای دستیابی تدریجی به مکانیسم بازار است که طی آن، کشورهایی با دولت های مداخله گر، بخشی از مالکیت های دولتی و عمومی را به افراد و بخش خصوصی انتقال می دهند. در این مطالعه عوامل موثر بر انگیزه افراد به خصوصی سازی شرکت های تعاونی روستایی و تفسیر زیر عوامل آن ها با کاربرد الگوی لاجیت بررسی شد. آمار و اطلاعات موردنیاز مطالعه از طریق جمع آوری ۲۵۰ پرسش نامه با فرمول کوکران و مصاحبه حضوری با شاغلین و فارغ التحصیلان بخش کشاورزی در شهرستان تربت حیدریه در سال ۱۳۹۸ با کاربرد روش تصادفی طبقه بندی شده جمع آوری گردید. نتایج نشان داد از دیدگاه شاغلین بخش دولتی، ایجاد روحیه رقابت پذیری و افزایش آموزش کاربردی، از دیدگاه شاغلین بخش خصوصی افزایش آموزش کاربردی، بهبود شیوه رهبری و افزایش انگیزه در کارکنان و از دیدگاه فارغ التحصیلان کشاورزی ایجاد روحیه رقابت پذیری، افزایش خلاقیت و آموزش کاربردی اثر معنی داری بر انگیزه افراد به خصوصی سازی شرکت ها دارد. همچنین در مورد بررسی عوامل موثر بر آموزش کاربردی از دیدگاه شاغلین بخش دولتی و خصوصی، انگیزه و آمادگی یادگیرنده، کارآمدی و اثربخشی دوره ها و نظم و مقررات دوره ها اثر مثبت و معنی داری دارند. با توجه به اهمیت نقش آموزش کاربردی در ایجاد انگیزه جهت خصوصی سازی شرکت های تعاونی روستایی پیشنهاد می گردد با ایجاد مشوق هایی انگیزه و آمادگی لازم جهت یادگیری در کارکنان ایجاد شده و دوره های آموزشی خصوصی سازی با کیفیت و نظم برای کارمندان شرکت های تعاونی برگزار گردد.

Keywords:

خصوصی سازی , عوامل انسانی , آموزش کاربردی , شرکت های تعاونی روستایی