حسین مروج - Shiraz University of Medical Sciences
سارا عابدی - Shiraz University of Medical Sciences
عبدالحسین قربانی - Shiraz University of Medical Sciences
نگار یزدانی - Shiraz University of Medical Sciences
انیس امیرحکیمی - Shiraz University of Medical Sciences
هما ایلخانی پور - Shiraz University of Medical Sciences

چکیده مقدمه و هدف: از آنجاییکه دیابت نوع۱ یک بیماری مزمن و بدون درمان قطعی است، یکی از اهداف مهم سیستم سلامت افزایش خودتوانمندی بیماران در کنترل قندخون و مدیریت بیماری می­باشد. با توجه به انجام مطالعات محدود در این گروه سنی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرآموزش خودمدیریتی تیمی بر کنترل قندخون کودکان و نوجوانان دیابتی نوع۱ انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه نیمه­تجربی،۳۲ بیمار مبتلا به دیابت نوع­یک ۱۸-۶ سال وارد مطالعه شدند. در ابتدا HbA۱c بیماران اندازه­گیری و آموزش­های خودمدیریتی توسط تیم درمان ارائه شد. از بیماران درخواست شد که علت افزایش یا کاهش قندخون و میزان قندخون را یادداشت نمایند. این برنامه به مدت ۳ ماه و در ۶ جلسه تداوم داشت. در نهایت سطح HbA۱c، میزان نوسانات قندخون، دفعات افت قندخون و بستری بیمار و دوز انسولین روزانه قبل و بعد از مطالعه با یکدیگر مقایسه شد. داده­ها توسط نرم­افزار SPSS نسخه­۱۸ آنالیز شدند. یافته­ها:میانگین سن شرکت­کنندگان ۵/۰±۵۹/۱۲ سال بود. میانگین سطح HbA۱c قبل از برنامه mg/dl­۴۰/۹۶±۰/۱۰ و بعد از آن mg/dl­۳۵/۸۵±۰/۹ بود که این اختلاف میانگین معنی­دار بود (۰/۰۵>P). دوز انسولین کوتاه اثر در پایان طرح به­طور معنی­داری کاهش (۰/۰۵>P) و دوز انسولین طولانی اثر افزایش یافت ­(۰/۰۵>P). تعداد دفعات بستری و ایجاد هیپوگلیسمی تفاوت معنی­داری را قبل و بعد از مطالعه نشان نداد (۰/۰۵

Self-management, Type ۱ Diabetes, Health Care Team, Child, Adolescent, خودمدیریتی, دیابت نوع یک, تیم مراقبت سلامت, کودک, نوجوان