اثرات پری ناتال و نئوناتال آندروژن ها بر میزان پلاسمایی تستوسترون، هموسیستئین، طول و قطر استخوان های دراز در زاده های نر و ماده موش های صحرایی

زمینه و هدف: هموسیستئین یک اسیدآمینه کوچک حاوی سولفور است که میزان آن تحت تاثیر هورمون های آندروژنیک تغییر می کند. با توجه به تاثیر هموسیستئین بر رشد بافت های استخوانی این مطالعه با هدف بررسی اثرات پری ناتال و نئوناتال هورمون تستوسترون بر میزان سرمی هموسیستئین و رشد طولی و قطری استخوان های ران و بازو زاده های موش های صحرایی انجام گردید. روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی ۲۵۶ سر از زاده های نر و ماده ۴۰ سر موش صحرایی ماده که به ۴ گروه کنترل (فاقد تیمار)، شاهد (تیمار با حلال دارو)، تجربی پری ناتال و نئوناتال که در دوران بارداری و شیردهی تحت تیمار با دوز ۶۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم تستوسترون تقسیم شدند، صورت گرفت. سپس نوزادان گروه های مختلف در دو دسته نر و ماده در روزهای ۷، ۱۴، ۲۱ و بلوغ از نظر میزان تستوسترون، هموسیستئین، طول و قطر استخوان های ران و بازو مورد ارزیابی قرارگرفتند و نتایج به دست آمده با نرم افزار SPSS و با کمک آزمون های ANOVA و تی مورد آنالیز قرار گرفتند و معنی داری اختلاف داده ها در سطح ۰/۰۵P< معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج حاصل از آنالیز داده ها نشان داد که در زاده های موش های تحت تیمار با تستوسترون میزان سرمی هموسیستئین و تستوسترون افزایش معنی داری مشاهده می گردد (۰/۰۵P<) و تنها در زاده های نر و ماده در روزهای ۲۱ ام و زمان بلوغ کاهش معنی داری در طول و قطر استخوان های ران و بازو مشاهده گردید (۰/۰۵P<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز تستوسترون در دوران بارداری و شیردهی باعث افزایش میزان تستوسترون و هموسیستئین و کاهش طول و قطر استخوان های ران و بازو می شود.

Keywords:

Testosterone , Homocysteine , Femur , Humerus , Perinatal , Neonatal. , تستوسترون , هموسیستئین , استخوان ران , استخوان بازو , پری ناتال , نئوناتال