سمیه خادمی - استادیار گروه ادیان و عرفان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
کاظم اصغری - دانشگاه شهید مدنی اذربایجان

علامه طباطبایی دارای شخصیتی چند وجهی در زمینه علوم تفسیر، فقه، فلسفه و عرفان است، اما شان عرفانی ایشان نسبت به سایر ابعاد علمی شان کمتر مورد توجه قرار گرفته است؛ با توجه به این که علامه از چهره های عرفانی شیعه در دوران معاصر هستند؛ بنابراین بررسی مشرب عرفانی شان حائز اهمیت است. ایشان در آثار مختلف خود نظرات مهمی را در باب عرفان مطرح کرده است. در پژوهش حاضر، با استفاده از روش توصیفی و کتابخانه­ای تلاش کرده­ایم مشرب عرفانی علامه و دیدگاه های او را در حوزه عرفان تبیین و ارائه کنیم. نتایج این پژوهش نشان می­دهد که علامه طباطبایی عرفان راستین را به عنوان یکی از راه­های کشف حقیقت می­داند که با دین اسلام، هم­جهت است. بنا بر نظر ایشان، عرفان یک جریان معنوی برخاسته از دین اسلام است که در واقع همان اخلاق قرآنی محسوب می­شود. وی طلب عرفان را امری فطری می­داند و معتقد است که انسان­ها همواره در پی کسب معرفت نسبت به مبدا هستی هستند و این فطری بودن، همه انسان­ها را دربرمی­گیرد و فقط شامل عده خاصی نیست.

عرفان, تصوف, طریقت, علامه طباطبایی