الهه کمالی - دانشگاه اصفهان
سید محمد موسوی - دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
پدیده کریمی - دانشگاه تربیت مدرس
منصور صالحی - دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

زمینه و هدف: مدت زمان مدیدی است که تصور می شود توانایی انسان برای کسب قابلیت زبان توسط ساختار ژنتیکی او کد می شود. با این حال، تنها به تازگی شواهد ژنتیکی متعددی برای اثبات اساس ژنتیکی احتمالی زبان در دسترس است. در طول دهه گذشته، واریانت های ژنتیکی مختلفی شناسایی شده اند که ممکن است افراد را به جنبه های مختلف اختلالات زبان مستعد کنند. اختلالات زبان و گفتار طیف گسترده ای از شرایط با فنوتیپ های هتروژن و همپوشان را پوشش می دهند که می توانند علل پیچیده ی ژنتیکی و محیطی داشته باشند. ر وش بررسی: در این مطالعه مروری، جستجوی نظام مندی در پایگاه های الکترونیکی معتبر (Googlescholar, Pubmed, Sciencedirect و Scopus) انجام شد و مقالات انگلیسی مرتبط با موضوع به وسیله ی انتخاب کلمات کلیدی زبان، ژنتیک، ژن FOXP۲، ژن های کاندید و غیره مورد جستجو و استخراج قرار گرفتند. یافته ها: در این مقاله ی مروری، بحث می کنیم که چگونه شناسایی و مطالعه ی ژن های خاص، از جمله: FOXP۲، CNTNAP۲، FOXP۱، DCDC۲، DYX۱C۱، ROBO۱، KIAA۰۳۱۹، ATP۲C۲، CMIP، CYP۱۹A۱، SRPX۲، MRPL۱۹، C۲ORF۳ و DOCK۴، می تواند درک ما از سبب شناسی اختلالات تکلم و اساس بیولوژیکی اکتساب زبان را افزایش دهد. نتیجه گیری: شناسایی ژن های مرتبط با فنوتیپ های زبان و تکلم، و توصیف عملکردهای طبیعی و نابجای این ژن ها در سال های اخیر، جزئیات پیچیده ی مکانیسم های مولکولی و شناختی را مشخص کرده و دیدگاه ارزشمندی از اساس بیولوژیکی زبان ارائه کرده است.

Language, genetics, FOXP۲, Candidate genes, Speech Disorders, زبان, ژنتیک, ژن FOXP۲, ژن های کاندید, اختلالات تکلم.