تاثیر نابرابری های اجتماعی در کیفیت فضای سبز. نمونه موردی: شهر کاشان

فضای سبز شهری یکی از مهم­ترین کاربری­های خدماتی و یکی از شاخص­های توسعه­یافتگی جوامع محسوب می­شود و در توسعه پایدار شهری اهمیت بالایی دارد. برخورداری از این کاربری مهم شهری تحت تاثیر نابرابری­های اجتماعی قرار می­گیرد که در حال حاضر یکی از مشکلات اساسی برای شهرهای امروزی به حساب می­آید. در این میان آنچه مهم است، کیفیت فضاهای سبز و تاسیسات و خدمات ارائه شده در آن­ها است. در این پژوهش رابطه بین سطح اجتماعی شهروندان و کیفیت فضای سبز در شهر کاشان مورد بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است و گردآوری اطلاعات به صورت میدانی صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق را کلیه ساکنان شهر کاشان یعنی ۳۰۴۴۸۷ نفر تشکیل می­دهند و حجم نمونه با استفاده از نرم­افزار Sample Power ۲۰۰ پرسش­نامه محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی داده­ها از آزمون­های آماری T-Test و Anova در نرم­افزار Spss و جهت تبیین و مدل­سازی تاثیر نابرابری­های اجتماعی در کیفیت فضای سبز از مدل­سازی معادلات ساختاری در نرم­افزار Amos استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون T بیانگر کیفیت نامناسب فضای سبز در پارک­های شهر کاشان است؛ همچنین نتایج آزمون Anova نشان داد که بین شاخص­های کیفیت فضای سبز در مناطق مختلف شهر کاشان به لحاظ آماری تفاوت میانگین وجود دارد. تحلیل یافته­های منتج از مدل­سازی معادلات ساختاری نیز بیانگر این مطلب است که بین وضعیت اجتماعی مناطق و کیفیت فضای سبز در شهر کاشان رابطه معناداری وجود دارد، همچنین در بین متغیرهای مربوط به شاخص کیفیت فضای سبز عامل منظر، بیشترین بار عاملی را با ۹۸/۰ به خود اختصاص داده است.

Keywords:

نابرابری اجتماعی , پارک ها و فضای سبز , مبلمان فضای سبز شهری , منظر فضای سبز شهری , شهر کاشان , مدل سازی معادلات ساختاری