بررسی اثرات ضد توموری نانوکپسول سیکلودکسترین حاوی بتولینیک اسید بر رده سلولی MCF۷

زمینه و هدف: ساخت و ترکیب داروهای جدید گیاهی و شیمیایی علیه بیماری هایی مثل سرطان، از جمله تلاش های مهم سال های اخیر محسوب می شود. ترکیبات ترپنی از جمله ترکیبات مهمی هستند که خواص بیولوژیکی و فارماکولوژیکی متعددی دارند، اما به دلیل حلالیت کم آن ها در محلول های آبی کمتر مورد توجه بوده اند. سیکلودکسترین ها نیز نانوکپسول های طبیعی تشکیل شده از واحدهای گلوکزی هستند که می توانند ایجاد نانوحفره نمایند. در این تحقیق ابتدا سعی گردید نانوکپسول حاوی دارو تهیه و سپس اثر آن بر روی سلول های سرطانی رده MCF۷ و در مقایسه با رده سلولی L۹۲۹ مورد بررسی قرار گیرد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی ابتدا محلول های ۵%، ۱۰% و ۱۵% سیکلودکسترین تهیه و با مقدار مساوی بتولینیک اسید ترکیب و به مدت ۲۴ ساعت توسط دستگاه روتاری همگن شد و با استفاده از HPLC مقدار بتولینیک اسید در هر غلظت محاسبه گردید. سپس رده های سلولی نرمال و سرطانی در محیط کشت مناسب آماده و به گروه های کنترل، تیمار یک، تیمار دو، و تیمار سه تقسیم شدند. سلول ها از نظر مورفولوژی، میزان تکثیر و بقای سلولی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج به کمک نرم افزار SPSS و آزمون های آماری در سطح (۰۵/۰P<) تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج HPLC نشان داد که مقدار BT در محلول ۵% ۵۱ میکروگرم، در محلول ۱۰% ۵۸ میکروگرم و در محلول ۱۵% ۵۷ میکروگرم است. نتایج مرفولوژی و بقای سلولی نیز نشان داد که نانوذره حاوی BT، اثر مهارکنندگی معنی داری (۰۵/۰P<) نسبت به دو تیمار دیگر بر تکثیر سلول های سرطانی دارد. نتیجه گیری: سیکلودکسترین، به عنوان نانوذره، می تواند ترکیب BT را در خود جای داده و با افزایش نفوذ به درون سلول تکثیر و بقای سلولی را مهار نماید.

Keywords:

Betulinic acid , Cyclodextrin , Nanoparticles , MCF۷ cell line. , بتولینیک اسید , سیکلودکسترین , نانوذره , L۹۲۹ Cell Line , MCF۷ Cell Line.