بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر فعالیت گروهی مدرسه-محور بر مشکلات رفتاری دانش آموزان پسر دوره ی ابتدایی

زمینه و هدف: درمانگران از بازی درمانی به عنوان یک مداخله ی موثر برای مشکلات رفتاری کودکان نام می برند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر فعالیت گروهی مدرسه- محور بر مشکلات رفتاری دانش آموزان پسر سنین پیش از نوجوانی شهرکرد انجام شد. روش بررسی: این پژوهش در چارچوب یک طرح شبه آزمایشی میدانی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه های گواه و دارونما انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای برای هر کدام از گروه های آزمایشی، دارونما و گواه ۱۵ نفر (در مجموع ۴۵ نفر) از میان جامعه ی آماری دانش آموزان پسر پایه های چهارم، پنجم و ششم دوره ی ابتدایی شهرکرد انتخاب شد. به منظور سنجش مشکلات رفتاری از فرم گزارش معلمان آخنباخ استفاده شد. گروه آزمایشی طی ۸ هفته، ۱۶ جلسه ی ۵۰ دقیقه ای بازی درمانی مبتنی بر فعالیت گروهی و گروه دارونما ۱۶ جلسه بازی رقابتی و آموزش دریافت کرد. برای گروه کنترل مداخله ای اجرا نشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بازی درمانی مبتنی برفعالیت گروهی باعث کاهش مشکلات رفتاری درونی سازی شده ی دانش آموزان گروه آزمایشی شد، اما بر کاهش مشکلات رفتاری برونی سازی شده ی آنان اثر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: بر مبنای مطالعات موجود در پیشینه ی پژوهشی بازی درمانی و همچنین یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می شود، نظام آموزش و پرورش کشور اقدام به راه اندازی مراکز بازی درمانی به عنوان یکی از مناسب ترین رویکردهای مشاوره و روان درمانی برای کودکان در مدارس ابتدایی نماید.

Keywords:

Play therapy , Behavioral problems , Students , Shahrekord. , بازی درمانی , مشکلات رفتاری , دانش آموزان , شهرکرد