ساجده سخنور - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
علی کیمیایی - دانشیار گروه روان شناسی مشاوره و تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
زهره سپهری شاملو - دانشیار گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه آمادگی برای والد شدن بر بهبود حمایت اجتماعی ادراک شده و دلبستگی زنان نخست زا در شهرستان نیشابور انجام شده است. روش به کاررفته در این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل اجرا شده است. جامعه مورد مطالعه شامل زنان باردار نخست زای مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهرستان نیشابور در سال ۱۳۹۳­ است. نمونه پژوهش شامل ۷۰ زن باردار نخست زای مراجعه کننده به ۶ مرکز بهداشت نیشابور است؛ از بین آن ها ۱۶ نفر که واجد شرایط بودند به روش تصادفی در دو گروه آزمایش (۸ نفر) و کنترل (۸ نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها به پرسشنامه های حمایت اجتماعی (Zimet & et al, ۱۹۸۸) و سبک دلبستگی (Collins & Read, ۱۹۹۰) پاسخ داده اند. برنامه آمادگی برای والد شدن در ۸ جلسه (۹۰ دقیقه) آموزش داده شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که آموزش گروهی برنامه آمادگی برای والد شدن بر بهبود سبک دلبستگی و حمایت اجتماعی زنان باردار نخست زا اثربخشی معناداری ندارد. آموزش برنامه آمادگی برای والد شدن به دلیل آموزشی بودن و تعداد کم جلسات نمی تواند باعث بهبود حمایت اجتماعی ادراک شده و تغییر سبک دلبستگی اجتنابی و اضطرابی گردد.

برنامه آمادگی برای والد شدن, زنان نخست زا, سبک دلبستگی و حمایت اجتماعی ادراک شده