جواد پورمحمد - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه حقوق خصوصی، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران

مسئله مهمی که در حوزه حقوق مدنی و نیز فقه قراردادها مطرح است، بحث لزوم یا عدم لزوم رعایت شرایط اساسی صحت معاملات در خصوص شروط ضمن عقد است. در قانون مدنی ایران، به طور صریح شرایط صحت شرط احصاء نشده است. گروهی عمدتا به استناد این که شرط نیز نوعی توافق است، همه شرایط اساسی صحت معاملات را در مورد آن نیز لازم می دانند و در مقابل، گروهی دیگر، شرائط مذکور در ماده ۱۹۰ قانون مدنی را مربوط به توافق های مستقل و اصلی دانسته به همین خاطر استناد بدون قید و شرط به آن در زمینه شروط ضمن عقد را روی بر نمی تابند. به ویژه اینکه، شروط باطل در قانون مدنی احصا گردیده و قانونگذار به مواردی از قبیل شرط با جهت نامشروع را در زمره شروط باطل تصریح نکرده است. قانونگذار ایران، شرایط صحت شروط را به صورت ایجابی ذکر نکرده است، بلکه از سویی، به ذکر شروط باطل پرداخته و از سوی دیگر، از شروط باطل و مبطل سخن گفته است. این در حالی است که در مورد قرار دادها، در ماده ۱۹۰ قانون مدنی به بیان شرایط اساسی صحت قراردادها پرداخته است.این پژوهش در طی دو فصل تهیه و تنظیم گردیده است و نتیجه ای را که می توان ضمن این پژوهش به آن اشاره کرد این است که رعایت شرایط اساسی صحت قراردادها جز علم تفضیلی به موضوع در مورد شروط ضمن عقد نیز لازم است و برخی از حقوق دانان آن را جزئی از تعهدات متعهد و مشروط علیه می دانند و برخی آن را تعهد جداگانه ای می دانند همچنین اصل رضایی بودن عقود و قرارداد ها در مورد شروط ضمن عقد نیز صدق می کند

عقود،قرارداد،شروط،معامله