خشایار معروفی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی محض دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، تهران، ایران
راشین رضوی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی کاربردی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
عباسعلی گائینی - استاد و متخصص فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، تهران، ایران
مریم نورشاهی - دانشیار و متخصص فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

استفاده از مخلوط های ورزشی متنوع میان ورزشکاران مبتدی و حرفه ای از محبوبیت زیادی برخوردار است که مربیان و فیزیولوژیست های ورزشی را بر آن داشته که از نسبت های متفاوتی از مخلوط ها جهت افزایش عملکرد ورزشکاران استفاده کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی استفاده از مخلوط کربوهیدراتی-پروتئینی با دو نسبت ۳:۱ و ۲:۲ و تاثیر آن بر عملکرد ورزشکاران در دو پروتکل تمرینی کراس فیت بود. تعداد ۸ نفر ورزشکار کراس فیت با سابقه دست کم شش ماه فعالیت با میانگین سنی ۲۵/۶۲±۳/۰۲ سال، وزن ۷۶/۱۱±۴/۷۶ کیلوگرم و قد ۱۷۸/۸۱±۷/۱۶ سانتی متر به صورت داوطلب به عنوان نمونه انتخاب و با استفاده از دوره پاکسازی یک هفته ای و در شش نوبت در گروه های مخلوط کربوهیدراتی-پروتئینی با نسبت های ۱:۳ و ۲:۲ دارونما و پروتکل های تمرینی فایتگانبد و سیندی تقسیم بندی شدند. مخلوط ها یا دارونما یک ساعت و بلافاصله قبل از اجرای آزمون توسط ورزشکاران مصرف شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و نرم افزار ۲۴ SPSS در سطح معناداری p<۰/۰۵ بررسی شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که در عملکرد ورزشکاران پس از خوردن مخلوط کربوهیدراتی-پروتئینی ۳:۱ و ۲:۲ در هر دو پروتکل تمرینی فایتگانبد و سیدنی نسبت به دارونما تغییر معناداری مشاهده نشد.در نتیجه میتوان گفت استفاده از مخلوط کربوهیدراتی-پروتئینی با دو نسبت ۳:۱ و ۲:۲ یک ساعت و بلافاصله قبل از فعالیت ورزشی کراس فیت تاثیری بر عملکرد ورزشکاران کراس فیت ندارد.

ورزشکاران کراس فیت، تمرینات پرشدت تناوبی، عملکرد، مکمل سازی