تدوین الگوی مفهومی عوامل موثر بر کیفیت آموزش مجازی دانشگاه

هدف پژوهش حاضر تدوین الگوی مفهومی عوامل موثر بر کیفیت آموزش مجازی در ایام کرونا بر اساس مدل چهار سطحی سیپ، با رویکرد پژوهشی کیفی و کمی میباشد. روش پژوهش در بخش کیفی، تحلیل محتوا و در بخش کمی توصیفی پیمایشی است. ابزار مورد استفاده در بخش کیفی، مصاحبه ساختاریافته و در بخش کمی، پرسشنامه محققساخته ارزیابی اثربخشی آموزش بر مبنای الگوی سیپ بوده است. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ( ۷۶ / ۰ = α) و روایی محتوایی آن با نظر اساتید مورد تایید قرار گرفته است. جامعه پژوهش دانشجویان مقطع کارشناسی و دکتری تخصصی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران است که در فرآیند آموزش مجازی این دانشکده در ایام کرونا کاملا درگیر بودهاند. بر اساس یافتههای بخش کیفی عوامل موثر بر کیفیت آموزش مجازی در چهار مقوله عوامل زمینه ای (فرهنگ آموزش مجازی)، دروندای (زیرساخت های آموزش مجازی، محتوا مناسب و توانمندی اساتید و دانشجویان در بهره گیری از آموزش مجازی)، فرآیندی (تدریس، ارزشیابی، نظارت، پشتیبانی و تعامل بین استاد و دانشجو) و برون دادی (برنامه ریزی برای بهبود) قابل ارائه است. هر یک از مولفه ها نیز از زیرمولفه های مجزایی تشکیل شده است. نتایج بخش کیفی به تایید صاحبنظران مربوطه رسیده است. همچنین نتایج آزمون تی تک نمونه ای در ارزیابی کیفیت دوره های مجازی حاکی از آن است وضعیت آموزش مجازی در این دانشکده در حد میانگین نظری قرار دارد.

Keywords:

آموزش مجازی , کرونا , الگوی سیپ , ارزیابی آموزشی , دانشگاه تهران