بررسی تطبیقی معماری پایدارومطابقت آن با معماری خانه های سنتی ایرانی

در این جهان معماران همواره در پی یافتن زندگی مطلوب انسان بودند و از آنجا که نقاط ضعف و قوت ساختمان بر زیستبوم جهان تاثیر مستقیم خواهد داشت وظیفه ای بسیار حساس بر عهده معماران است . لذا معماران و صاحبنظران را برآن داشته تا به آشنا ساختن دست اندرکاران با محیط زیست و شرایط زیست محیطی گامی در بهبود اوضاع بر دارند.چراکه عواقب این ناآگاهی و عدم شناخت باعث نابودی اکوسیستم طبیعی میشود و نیز تغییرات آب و هوایی را به دنبال دارد. پس از مطرح شدن معماری پایدار راهکارهای بسیاری توسط مجامع بین المللی برای حل بحران های معاصر ارائه شده است ولی همواره مشکلات بسیاری در ایجاد معماری پایدار وجود دارد پایداری به معنای ایجاد فرایندی قابل تکرار و مفهومی است که بیشتر به عنوان اندازه ارزش یک روش به کار برده می شود و با این نگرش درک اصول و ارزشهای تکرارپذیر معماری بومی بسیار با ارزش می باشد .در معماری سنتی ایران ساختمان بر اساس فرهنگ و هویت قومی ایرانی شکل گرفته است. ارزش های بومی و منطقهای نزد صاحبنظران بسیار پر اهمیت می باشد تا بتوانند علاقه فزاینده به جهانی شدن را در آنها ایجاد کنند . معماری پایدار که در بناهای سنتی ایران وجود دارد با شاخصه هایی چون ویژگی های اقلیمی و عوامل اقتصادی و عوامل اجتماعی فرهنگی عجین شده است. هدف تحقیق حاضر این است که به این حقیقت برسیم اصول معماری بومی با مولفه های معماری پایدار تطبیق دارد و شیوه های احیا و دوباره به کارگیری آنها تدوین گردد. روش پژوهش این نوشتار مبتنی بر تحلیل توصیفی و مطالعات کتابخانه ای است.

Keywords:

معماری پایدار , اصول پایداری , هویت معماری سنتی , خانه ایرانی