بررسی اثر داروی کلرپرومازین بر بیماری آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی در موش های صحرایی نر
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 232
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SKUMS-18-6_010
تاریخ نمایه سازی: 16 خرداد 1400
Abstract:
زمینه و هدف: در تحقیقات اخیر به افزایش سطح دوپامین در مغز موش های مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی (EAE) اشاره شده است. همچنین مشخص شده است که دوپامین می تواند عملکرد سلول های ایمنی را تنظیم کند. در این مطالعه اثرات درمانی کلرپرومازین به عنوان یک آنتاگونیست دوپامین بر روند EAE
(مدل حیوانی بیماری ام اس) بررسی شد، همچنین پاسخ های لنفوسیت های T کمکی مورد ارزیابی قرار گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی توسط نخاع هموژنیزه شده خوکچه هندی و ادجوانت کامل فروند در موش های صحرایی نر نژاد ویستار القاء شد. حیوانات در دو گروه ۷ سری قرار گرفتند. درمان با کلرپرومازین (۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم- روزانه و به صورت داخل صفاقی) از زمان بروز علائم ناتوانی در گروه درمانی (روز ۱۲) آغاز گشت. گروه کنترل تنها حلال دارو (آب مقطر) را با همان برنامه دریافت نمودند. علائم بالینی تا زمان کشتار موش ها یعنی روز ۳۶ روزانه ثبت گردید. میزان تکثیر به وسیله آزمون MTT و میزان تولید سیتوکین ها به وسیله ELISA در سلول های طحالی سنجیده شد.
یافته ها: تجویز کلرپرومازین پس از بروز علائم به طور معنی داری موجب تخفیف شدت علائم بالینی گشت. همچنین کلرپرومازین موجب کاهش معنی دار (۰۱/۰P<) تولید سیتوکین پیش التهابی ۱۷-IL همزمان با افزایش سطح سیتوکین ضد التهابی IL-۱۰ (۰۵/۰P<) در موش های صحرایی گروه درمان نسبت به گروه شاهد شد. از سوی دیگر، شدت تکثیر لنفوسیتی نیز در موش های صحرایی گروه تیمار نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری (۰۵/۰>P) یافت.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد کلرپرومازین می تواند سیتوکین های التهابی را کاهش داده و بیماری
ام اس را کنترل کند.
Keywords:
Multiple sclerosis , Experimental autoimmune encephalomyelitis , Chlorpromazine , Lymphocyte response. , واژه های کلیدی: مولتیپل اسکلروزیس , آنسفالومیلیت تجربی خود ایمن , کلرپرومازین , پاسخ لنفوسیتی.
Authors
المیرا عابدی
Biology Dept., Urmia University, Urmia, I.R. Iran
شیوا خضری
Biology Dept., Urmia University, Urmia, I.R. Iran
سید میثم ابطحی فروشانی
Microbiology Dept., Urmia University, Urmia, I.R. Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :